مقدمه

اهمیت اقتصادی بور درکشاورزی وباغبانی ومسائل مربوط به درخت کاری وجنگل کاری از حدود چندین دهه گذشته مورد توجه وبحث وبررسی قرار گرفته است(8) از سال 1875 بور به عنوان تشکیل دهنده گیاهی شناخته شده است وتا اوایل قرن بیستم توجه چندانی به این حقیقت نشده است تا اینکه دانشمند فرانسوی به نام اچ اگولون[1] در سال 1910 ضرورت بور برای زندگی گیاه را عنوان نمود(7).

در حدود 2قرن بیش در مناطقی که کمبود بور محدودیت تولید محصول را به همراه داشته مطالعات گسترده ای صورت گرفته که وجود اطلاعات مهمی درمورد چگونگی رشد در خاکهایی که دارای مقادیر کمی بور هستند در بسیاری از کشورهای جهان همچون هندو ایتالیا و شمال وجنوب کشور چین وغیره انعکاس گسترده ای به همراه داشته است(8).

وارینگتون[2] در ایستگاه تحقیقاتی کشور انگلستان مسئله بور به عنوان عنصر مورد نیاز گیاه را تایید نمود(7).

کمبود بور مشکلاتی را برای محصولات زراعی وکیفیت آنها در مناطقی که کمبود بور مشاهده می شود به وجود آورده است(8).

توجه دانشمندان وکشاورزان به اهمیت عناصر کم مصرف که بور نیز جز آنها می باشد روز به روز گسترده تر وتخصصی تر می شود به طوری که برخی از این عناصر حتی ممکن است از اهمیت منطقه ای نیز برخوردار باشد(5).

از نظر اقتصادی ضرورت استفاده ازحاصلخیزی بور در خاکهایی که دارای کمبود بور هستند قابل توجه می باشد که بیشتر مربوط می شود به اثری که بور در گیاهان ایجاد می کند بسیاری از

دانشمندان عقیده دارند که عامل اصلی اینکه بور اساس وپایه بسیاری از گیاهان است میل ترکیبی شدیدی که اسید بوریک یا بورات یا ترکیباتی مانند دیول ها دارد می باشد اسید بوریک از مهم ترین فرمهای بور است که بیشتر در خاک ها یافت می شود وقابل استفاده گیاه است(4) متوسط بور در بیشتر خاکها چیزی حدود 30پی پی ام باشد بور ممکن است در فاز جامد ویا مایع وجود داشته باشد که این دو فاز دائماً در حال تعادل می شود وآنچه که گیاه می تواند از آن استفاده نماید فاز مایع یا محلول بور می باشد.

در کشور ایران مسئله کمبود وسمیت بور از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است ولی هنوز مناطقی که کمبود بور ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد به طور کامل مشخص نشده است(5).

در این پروژه سعی شده است که به این مسئله اهمیت بیشتری داده شود وبتواند تاحدی مشکلات کمبود یا سمیت بور را در گیاهان شناسایی کرده وراه وروشهایی را برای حل این مسائل مطرح کند.

1-فصل اول

بور در خاک : براتهای آلی ومعدنی وبروسیلیکاتها منابع اصلی بور در بیشتر خاکها هستند(7).برات یا اسیدبوریک که بیشتر از سایر فرمها در منابع خاک مشاهده می شود ممکن است د رمحلول خاک یا جذب سطحی توسط ذرات خاک شود(4).

بور در بیشتر خاکها درکمیت های کوچکی پیدا می شود معمولاً گستره ای بین 200-20 پی پی ام دارد(3).

البته در برخی منابع مقدار بور در کل خاک را 80 –7 پی پی ام ذکر کرده اند(4). برطبق نظر جکسون در سال 1968 میزان بور کل در بیشتر خاکها بین 89-4 پی پی ام متغیر است که میزان متوسط آن حدود 30پی پی ام می باشد(4).

مواد آلی خاک منبع اصلی بور دربسیاری از خاکهای کشاورزی است ود رمناطقی که دارای بارندگی زیادی هستند اغلب مقدار بور در آنها کم می باشد ودر سطح بالایی یا خاک سطحی در مناطق خشک که تا اندازه ای دارای بافت سنگین می باشد ممکن است غلظت بور خیلی زیاد و حتی در سمیت نیز وجود داشته باشد.

بیشترین مقدار بوردر خاک در بخش مواد آلی است که در نتیجه بسیاری از بور موجود در لایه شخم بیشتر به صورت ترکیبات آلی است خاکهایی که دارای مقدار کمی مواد آلی هستند کمبود بور در آنها بیشتر از خاکهایی است که مقادیر قابل توجهی مواد آلی در آنها وجود دارد که لازم به ذکر است که همین مقدار بور خود نیز تحت تاثیر پارامترهای زیادی قرار می گیرد(27).

1-1عوامل موثر در میزان بور درخاک:

1-1-1-بافت خاک: خاکهایی که درشت بافت واز زهکشی خوبی برخوردار هستند اغلب دارای مقدار بور کمی هستند واکنش خاکهای شنی با خاک زیرین ریز بافت نسبت به افزودن بور معمولاً به اندازه واکنش چنین خاکهایی با خاک زیرین درشت بافت نیست(3).

در سال 1964 مهتا[3] و همکاران مقدار بور قابل جذب تیپهای مختلف خاک را مشخص کرده وتعیین نمودندکه اکثر این خاکها از نظر بور در وضعیت تغذیه ای مناسبی قرار دارند واثر بافت خاک ومحدوده بور قابل جذب را مورد بررسی قرار دادند(5).

جدول 1-1 میزان بور قابل جذب بعضی از خاکهای گجرات (مهتا وهمکاران ).

در یک آزمایش صورت گرفته در مورد چند نوع بافت خاک مقادیر مختلفی از بور در محدوده های مختلف برای این خاکها مشخص شده که می توان به جدول زیر اشاره نمود.

جدول 1-2 : مقادیر متفاوت بور در چند نوع بافت خاک در کشور چین(29).

مطالعات آبشویی نشان داده اند که بور افزوده شده به خاکها حل پذیر باقی می ماند وممکن است از افق های بالایی خارج شود خروج بور بستگی به مقدار آب افزوده شده وبافت خاک دارد. خاکهای ریز بافت تر بور افزوده شده به خاک رامدت بیشتری نگه می دارند تا خاکهای درشت بافت.

اثر بافت خاک را در دو خاک بسیار متفاوت برتلفات بور در شکل زیر نشان داده شده که یک منبع حل پذیر در آب در یک دوره شش ساله به این دو خاک داده شده است(3).

[1] -H.egelon

[2] - Warington

[3] - Mahta

مقدمه

بوته میری گیاهان جالیزی شامل خیار، انواع خربزه، هنداونه و کدو از دیرزمان در ایران و بخصوص در اصفهان و سایر مناطقی که کشت این گیاهان بیشتر معمول می باشد شایع بوده است.

ارشاد و مستوفی پور (1348) می نویسند که بوته میری با پوسیدگی ریشه جالیز اولین بار در سال 1323 به وسیله قوام الدین شریف در اصفهان روی خربزه دیده شده که عملاً از خیلی قبل از آن هم وجود داشته است. بیماری بوته میری احتمالاً در کلیه نقاط کشور بویژه خوزستان، اصفهان، فارس، کرمان، یزد، تهران، گرمسار، ورامین، کاشان، ساوه، قزوین، همدان، خراسان، بندرعباس، مازندران، آذربایجان، شیراز و مشهد انتشار داشته و به نام های محلی گوناگون بوته میری، بیماری سبز خشک، داغزدگی، گلوله و آب زدگی معروف می باشد. علوی (1352) خسارت بیماری را 20 تا 25 درصد محصول تخمین زده است. در اصفهان در زراعت های بهاره و کرتی خسارت بوته میری حتی در صد درصد کل بوته های مزرعه نیز برآورد شده است (بهداد، 1359).

آماربرداری هایی که در سال 1355 از 60 مزرعه جالیزکاری در منطقه ورامین و گرمسار به عمل آمد، نشان داد که 35 درصد بوته های طالبی در اثر بیماری از بین رفته بود. در مزارع خیار درصد آلودگی به بیماری تا 25 درصد و در خربزه کاری ها حداکثر تا 12 درصد مشاهده گردید. میزان آلودگی در مزارع هندوانه و کدو در منطقه گرمسار به ترتیب از 3 و 1 تجاوز نکرده بود (اعتباریان، 1357).

نشانه های بیماری

عامل بیماری در تمام مراحل رشد در صورت وجود شرایط مساعد می تواند بوته ها را مورد حمله قرار دهد و سبب مرگ و از پای درآمدن بوته ها شود. در صورتی که عامل بیماری در مرحله گیاهچه گیاه را مورد حمله قرار دهد، محل حمله قارچ باریک و نرم می گردد و گیاه از بین می رود.

در مرحله بعدی رشد، علائم اولیه بیماری روی ریشه تقریباً شبیه به آنچه که در مورد گیاهچه ذکر شد می باشد، ولی پس از مدتی موقعی که بوته ها رشد کردند، بوته های مورد حمله ناگهان پژمرده شده و در حالتی که برگ ها سبز هستند، می خشکند که آن را به اصطلاح سبز خشک می نامند. البته این حالت زمانی روی می دهد که قارچ ریشه بوته را در مقطع عرضی کاملاً اشغال کرده باشد. این عارضه یعنی مردن ناگهانی بوته ها اغلب 2 الی 3 روز بعد از آبیاری روی می دهد، زیرا فراهم شدن رطوبت کافی به رشد و نمو قارچ کمک فراوان می کند و در نتیجه حمله شدید قارچ، آوندها که سبب رسیدن آب و مواد غذایی به گیاه هستند از بین می رود.

میوه ها نیز در صورت قرار گرفتن روی خاک مرطوب مورد حمله قرار گرفته و در ابتدا لکه کوچک، گرد، فرو رفته، آبکی و به رنگ سبز تیره با قطر حدود یک سانتیمتر ظاهر می شود و سپس آلودگی به سرعت پیشرفت کرده و به صورت یک ناحیه وسیع آبکی قهوه ای متمایل به قرمز ظاهر می گردد (اعتباریان، 1357).

میوه های پوسیده خیار در اثر قارچ P. aphanidermatum بوی نامطبوعی ایجاد نمی کند در صورتی که بوی میوه های پوسیده در اثر قارچ P. drechsleri بسیار نامطبوع و زننده می باشد.

عامل بیماری

طبق بررسی های به عمل آمده بیماری سه گونه قارچ از خانواده Pythiaceae و از رده Oomycetes به نام های Phytophthora drechsleri Tucker، Pythium. Aphanidermatum (Edson) و Phytophthora capsici Leonian می باشد.

«بن سای» آمیزه‌ای از هنر و باغبانی

چکیده:

Bonsai واژه‌ای ژاپنی است و به گیاهانی گفته می‌شود که با وجود داشتن اندازه‌ی بزرگ در طبیعت، برای نگهداری در محیط کوچک سازش یافته‌اند. این کلمه از دو واژه‌ی Bon به معنی سینی یا گلدان کوچک و Sai به معنی درخت یا گیاه تشکیل شده است.

هنر پرورش بن سای هزاران سال پیش در چین رونق پیدا کرد. چینی‌ها احترام خاصی برای آن قائل هستند. نگاره‌های بسیاری از این هنر در کتیبه‌های باستانی چین وجود دارد. وجود بن سای و طبیعت در خانه از نظر مکتب بودائیسم، مفاهیم خاصی هم دارد. کم کم این هنر از چین به ژاپن رسید. ژاپنی‌های خلاق به توسعه و تکمیل آن پرداختند. هم اکنون چین و ژاپن از مهمترین صادر کنندگان بن سای هستند.

بن سای مجموعه ای از باغبانی و هنر است که به واسطه آن گیاه با یک تغییر شکل تحمیل شده به یک مجسمه زنده تبدیل می شود. هنرمند با استفاده از مفاد زیبایی، وهمی از طبیعت را در غالب شکل مینیاتوری پدید میآورد. بنسای یک آرایش غیرطبیعی نیست بلکه در قالب یک تغییر شکل ساده، طبیعت اصلی را ذهن آدمی تداعی میکند.

بن سای در اصل واژهای ژاپنی و به معنی کاشت گیاهان در گلدانهای کم عمق است . به این ترتیب که گیاه در گلدانهایی کم عمق با خاک کم و در شرایط محدود کننده از نظر رشد قرار میگیرد و با آرایش زیبا وتربیت صحیح به درختی مسن ولی کوچک تبدیل می شود. برای تحقق این هدف تمام قسمتهای گیاه اعم از ریشه ها، تنه، شاخه ها، میوه ها و گلها حایز اهمیت هستند.

مقدمه

همه ساله بین 4 تا 5 میلیون هکتار به اراضی مورد آبیاری جهان که در حال حاضر قریب به دویست و هشتاد میلیون هکتار می باشد اضافه می گردد. در کشوری مثل فرانسه به 8/1 میلیون هکتار از اراضی مجهز به تأسیسات و وسائل آّبیاری می باشند و این در حالی است کهسالیان به طور متوسط فقط 2/1 میلیون هکتار از اراضی تحت رژیم آبیاری قرار دارد که در مقام مقایسه با چهل سال پیش سه برابر افزایش سطح داشته است . از مجموع کشاورزان این کشور فقط 13% دسترسی به انجام عملیات آبیاری دارند که این رقم 4% کل سطوح مورد کشت فرانسه شامل می گردد از 100% سطوح مورد آبیاری این کشور به 5% آن اختصاص به آبیاری ذرت دارد ولی در حال حاضر گزارش به سمت افزایش گیاهانی مثل گیاهان دائمی (7%) گیاهان علوفه ای (5%) آفتابگردان (3%) و همچنین درختان میوه صیفی جات و گیاهان رنیتی می باشند . البته می دانیم که حسب موقعیت جغرافیایی و نوع گیاه نیاز به آبیاری متغیر و متفاوت می باشد و به طور مثال در جنوب شرقی فرانسه آبیاری مسئله ای است اجتناب نا پذیر در در حالی که در ناحیه ی شمال این کشور نیاز آبی گیاه به مقدار کافی تأمین می گردد. آبیاری به عنوان یک مکمل عمل می نماید و سرانجام در ما بقی مناطق کشت آبی و دیم هر دو مرسوم است و آبیاری در جهت حمایت و تکمیل انتقال طبیعی آب وارد عمل می شود . رزرو و ذخیر? آب خاک این امکان را میسر می سازد تا بتوانیم کمبود حاصل از بارندگی را از طریق آن تأمین نماییم . ذخایر آب می توانند بارندگی را به ویژه در سالهای خشک جبران نمایند مصرف متفاوت و متغیر از آب مستلزم مدیریت و اداره ی درست این بخش می باشد کشاورز و آبیار با عنایت به اینکه بخش مهمی از این آ ب را برداشت می نمایند در این نوع مدیریت دخالت و نقش تنگاتنگی دارند علی الخصوص اینکه سعی دارند درمقابل خشکی و خشکسالی مقابله غوده و محصول خود را سریعاً به بازار عرضه نموده و عقب نمانند لذا مصرف آب روز به روز توسط آبیاری افزایش پیدا می نمایند لهذا می باید بصیرت و تناسب لازم در رقابت بین بهره برداری در ارضی و آب قابل دسترسی را ایجاد نمود بنابراین می باید دنبال راه حل هایی گشت تا هر چه بهتر و مطلوب تر آبیاری را به کار گرفت و استفاده بهینه از آن نمود دراین ارتباط است که علی القاعده باید یک شناخت عالی ومطلوب در روابطی که بین خاک گیاه و عوامل جوی حاکم است را به دست آورد و مسلماً شناخت عوامل فوق تحولات تکنولوژیک و همچنین به کار گیری امکانات در جهت انتخاب بهترین تناوب زراعی و آیش این اجازه را خواهد داد تا استراتژی

به کار گیری لوازم وسایل آبیاری بهینه مطلوب به خدمت گرفت . به جهت دسترسی و تحقیق به این اهداف ،گروهها واکیپ های تکنیکی معمولاً حول و حوش سه محور اساسی زیر به فعالیت خود ادامه می دهند .- بهبود در کیفیت راهری وهدایت آبیاری در جهت تأمین نیاز آبی گیاه بدون تلفات آب ما زاد بر نیاز – انتخاب و استفاده ی بهینه و مطلوب از تأسیسات و امکانات آبیاری در جهت کنترل و هدایت آب به سرزمین – سرانجام انتخاب های تکنیکی اقتصادی در جهت استفاده مطلوب از تناوب و آیش های زراعی موردآبیاری با احتساب نارسایی های حاصل از زمین و آب قابل دسترسی و موجود .

اهداف فوق الذکر در سه تکنیک آبیاری در حال حاضر کاربرد دارد: - آبیاری ثقلی :80% سیستم های آبیاری در جهان از این نوع می باشد در حای که در کشورهای پیشرفته مانند فرانسه فقط 10% از اراضی به روش سنتی آبیاری می شود چنانچه این سیستم به روش نامطلوب مدیریت ادار شود دارای راندمان خیلی پایینی خواهد بود . برعکس در صورت کاربردی مطلوب تنظیم خوب و مرتب شبکه ی آبیاری مدیریت مناسب این راندمان تا 85% قابل افزایش می باشد – آبیاری قطره ای (موضعی) روشی است که اجازه می دهد تا روطوبت حول و حوش ریشه در حد مطلوب و کافی باقی بماند .

راندمان آبیاری قطره ای تا 90% قابل افزایش می باشد – سرانجام آبیاری بارانی تا در بعضی از کشورهای فرانسه تا 85% سطوح به این روش آبیاری می شود راندمان آبیاری در این روش بسیار عالی است به شرط آنکه وسائل و لوازم آبیاری به نحو مطلوب به کار گرفته شده باشد.

منابع و ذخایر آب و آبیاری :

بیماری های برنج

الف – بیماریهای قارچی

1- بیماری بلاست برنج Rice Blast

عامل بیماری فرم جنسی Magnaporthe grisae

فرم غیر جنسیPyricularia oryzae

این بیماری در تمام برنج کاریهای دنیا از جمله کشور ما شایع بوده و در شمال، اصفهان، قصرشیرین، گیلانغرب، میانه و رامهرمز و استان فارس و غیره دیده میشود. این بیماری مختص برنج است و حتی در علفهای هرز نیز بطور طبیعی دیده نشده است. علایم بغیر از ریشه در تمام قسمتهای گیاه دیده میشود. علایم روی برگ بسیار مشخص است. لکه های بیضی شکل تا دوکی با مرکز خاکستری و حواشی سبز تیره تا قهوه ای و غالباً با هاله ای زرد رنگ روی برگها دیده میشود که کنیدی های زیتونی رنگ، چند خانه ای (2 تا 3 سلولی) و گلابی شکل با کنیدیوفور خاکستری رنگ را دربردارد. درصورت شدت بیماری لکه‌ها بهم پیوسته و برگ را از بین می‌برند. قارچ عامل بیماری می تواند به قاعده پانیکول حمله و باعث پوسیدگی آن شود که در این حالت به آن Neck Rot گفته میشود و بیشترین خسارت را بدنبال دارد. درصورتیکه آلودگی زود اتفاق بیافتد، خوشه‌ها سفید می شوند (White Head). درصورتیکه آلودگی پس از پر شدن دانه رخ دهد، شکستگی گردن پانیکول (Broken Necks) بوجود می آید. این بیماری بذرزاد است و قارچ به شکل کنیدی و میسلیوم و بعضا ًاسکلروت روی بذرها و نیز تا یکسال در بقایا باقی میماند. البته در گره ها ممکن است تا 2 الی 4 سال دوام بیاورد. چون دیرتر تجزیه می‌شوند. کنیدی‌های تولید شده در قسمتهای مختلف گیاه توسط باد، آب و تماس گیاهان منتشر شده و آلودگی‌های جدید بوجود می آید. قارچ در فرم جنسی تولید پرتیس کاذب می کند که در طبیعت بندرت تشکیل می شود.

کنترل بیماری

1 – استفاده از ارقام مقاوم معمولترین روش مقابله با این بیماری است.

2 – اجتناب از مصرف مقادیر بالای کود نیتروژنه و نیز جلوگیری از تنش رطوبتی در محصول

3 – بهداشت زراعی و از بین بردن بقایا

4 – استفاده از اصلاح کننده های خاک به نام silicon حاوی سیلیس برای بالا بردن مقاومت گیاه در برابر حمله قارچ

5 – استفاده از روش های شیمیایی

سمپاشی مزرعه با سموم سیستمیک مثل ادیفنفوس(هینوزان) هنوز هم رایج است. قارچکش های جدید مثل Isoprothiolane،Probenazole ، Pyroquilon و تری سیکلازول نیز وجود دارند که بصورت سمپاشی شاخ و برگ، بصورت گرانول در آب یا بصورت ضدعفونی بذر بکار می رود.

اولین سمپاشی معمولاً بلافاصله پس از اولین علایم صورت می گیرد.

سمپاشی با تری سیکلازول یا ادیفنفوس پس از ظهور 30 – 40 درصد خوشه ها با توجه به اطلاعیه ها به محض بروز علایم روش مبارزه با این بیماری در ایران اعلام شده است.

6 – سیستم های پیش آگاهی براساس اپیدمی شناسی بیماری مثل BLASTAM

7 – استفاده از روش های تلفیقی

2 - بیماری شیت بلایت برنج (پوسیدگی غلاف) Sheat Blight

عامل بیماری فرم غیر جنسی   Rhizoctonia solani

فرم جنسی   Thanantophorus cucumeris

قارچ عامل بیماری دارای طیف وسیع میزبانی است و به 32 خانواده گیاهی حمله می کند. این بیماری در اکثر نقاط دنیا و نیز در کشور، شایع است. علایم معمولاً هنگامی ظاهر می‌شود که محصول به انتهای رشد رویشی خود برسد. در این مرحله لکه هایی روی غلاف و تیغه برگها دیده می شود که در ابتدا تخم مرغی شکل، بعضاً نامنظم و به رنگ خاکستری مایل به سبز اند که رفته رفته مرکز آنها سفید مایل به سبز با حاشیه ای قهوه ای می شود. اسکلروتها بصورت سطحی در نزدیکی زخم ها روی برگ ها، ساقه ها و بذور یافت می شوند که اتصال شلی داشته و پس از بلوغ، از گیاه فرو می افتند. این قارچ به صورت میسلیوم فعال، میسلیوم دورمانت یا اسکلروت در خاک باقی می ماند.

کنترل بیماری

1 – ارقام مقاوم قابل اتکای به این بیماری یافت نشده است.

2 – کاربرد سوپرفسفات کلسیم همچنین کودهای پتاسه، و نیز سیلیکون مفید عنوان شده است.

3 – عدم کاشت متراکم بوته ها برای تهویه بیشتر و نفوذ نور خورشید

4 – استفاده از کنترل بیولوژیکی با قارچ های آنتاگونیست در تلفیق با اصلاح خاک با مواد آلی

5 – سمپاشی هوایی با ایپرودیون + کاربندازیم یا پروپیکانازول یک نوبت در صورت بروز آلودگی 20 %

3 – بیماری پوسیدگی ساقه یا باکانای برنج Stem rot of rice – Bakanae disease

عامل بیماری فرم جنسی Gibberella fujikuroi

فرم غیرجنسی  Fusarium moniliforme

این بیماری در ایران و بویژه در شمال و منطقه میانه دیده می شود. قارچ عامل بیماری میزبانان زراعی دیگری بجز برنج نظیر ذرت، پنبه، لوبیا چشم بلبلی، سورگوم، نیشکر و ... دارد.

علایم بیماری در برنج شامل پوسیدگی طوقه، پوسیدگی گیاهچه، عقیم شدن گیاه و زرد شدن کل بوته ها است. گیاهان بصورت لکه ای در مزرعه پژمرده شده و زرد رنگ به نظر می رسند. این بوته ها به دلیل اینکه طوقه آنها کاملاً پوسیده است، براحتی از خاک کنده می شوند. این بیماری نیز بذرزاد است. گاه بذرها بواسطه حضور کنیدی های قارچ عامل بیماری قرمز رنگ به نظر می رسند. این قارچ در فرم جنسی تولید پرتیس هایی می کند که آسکوسپورهای آن مسئول آلوده سازی گیاه از مرحله خوشه دهی تا بلوغ کامل میباشند. این قارچ حدود 4 ماه به فرم هیف هایی با دیواره ضخیم و ماکروکنیدی ها در خاک باقی می ماند. این قارچ در PH اسیدی، جیبرلین و در PH قلیایی بخصوص در مناطق گرم اسید فوزاریک تولید می کند که اولی باعث بلندی قد و نازکی ساقه و تغییر رنگ گیاه به سبز روشن شده و دومی باعث کوتاهتر شدن و زرد شدن گیاه می شود. این قارچ دو نوع کنیدی به نام های ماکروکنیدی و میکروکنیدی تولید می کند. ماکروکنیدی ها دارای 8-3 سلول بوده و میکروکنیدی ها نیز 1-2 سلولی اند. کلامیدوسپور در این قارچ وجود ندارد. اسکلروتهایی برنگ آبی تیره نیز ممکن است در این قارچ تشکیل شود.

کنترل بیماری

1 – استفاده از بذور سالم یا ضدعفونی بذر

ضدعفونی بذر برنج با سموم جیوه ای فوق العاده موثر است. اما به دلیل عدم استفاده از این سموم به لحاظ اثبات خواص سرطانزایی آنها سموم دیگری جایگزین آنها شده است که از آن جمله می توان به بنومیل، تیرام و تیوفانات متیل اشاره نمود. این مواد در مقابل بیماری های باکانا، بلاست و لکه قهوه ای موثرند. با این استثناء که بنومیل در برابر لکه قهوه ای موثر نمی باشد. چراکه این قارچکش دربرابر اُاُمیستها و نیز قارچ هایی دارای اسپور تیره موثر نمی باشند.